Φρούτα εποχής

Σηκώθηκα. Έφτιαξα καφέ ζεστό με πολύ γάλα. Τσίχλα νικοτίνης. Βγάζω καπνούς απ’ τα αυτιά. Ο σύζυγος ξέχασε τσιγάρα και αναπτήρα πάνω στο πλυντήριο. Θέλω να τα μασήσω. Χαζολογάω στα μπλογκς. Διαβάζω λίγο Ξυδάκη, λίγο Όλντ Μπόι. Προσπαθώ να κατανοήσω διάφορα τεχνικά κόλπα, αδύνατον. Βγαίνω, πλένω τα πιάτα, 2ος καφές, ξαναμπαίνω.

Το καλό με αυτήν την ιστορία της «μπλογκόσφαιρας» είναι ότι συναντάς –μεταξύ άλλων- σκεπτόμενους ανθρώπους, που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχες την ευκαιρία να συζητήσεις ή έστω να επικοινωνήσεις νοερά μαζί τους, δεν θα ήξερες καν ότι υπάρχουν, δεν θα το πίστευες. Ούτε καν θα το ήλπιζες. Το κακό είναι ότι σε καθίζει περισσότερη ώρα μπροστά στον υπολογιστή.

Σε λίγο καιρό θα έχει δημιουργηθεί και ο ανάλογος σωματότυπος. Επίπεδα οπίσθια σε σχήμα καρέκλας γραφείου. Χέρια απλωμένα μπροστά με κυρτωμένα δάχτυλα. Βλέμμα που πηγαινοέρχεται οριζοντίως και διαγωνίως.

Τι να κάνουμε, μας έτυχε κι αυτό. Να ζήσουμε την ανθοφορία του πνεύματος και τα καλλιστεία της σκέψης μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Κάτι είναι κι αυτό. Κάθε εποχή με τα φρούτα της. Οι γονείς μας κολλημένοι με την τηλεόραση κι εμείς με το pc και το διαδίκτυο. Τουλάχιστον εμείς έχουμε δυνατότητα έκφρασης, κριτικής, επικοινωνίας, ανταλλαγής ιδεών. Απ’ αυτή την άποψη «είναι καλύτερα» που λέει και ο διαφημιστής. Κι ας καθόμαστε περισσότερο και ας βγαίνουμε λιγότερο. Όταν θα σηκωθούμε θα έχουμε ήδη ανέβει πιο ψηλά.