Ραμαζάνι στην Αλεξάνδρεια

Όσοι κυκλοφορούν το πρωί είναι σαν ζαλισμένα κοτόπουλα. Κοιμούνται με την πρώτη ευκαιρία, όπου κι αν βρεθούν. Αν επιλέξεις να κάνεις τα ψώνια σου νωρίς ατύχησες. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, ανοίγουν σε ανύποπτο χρόνο χωρίς τον παραμικρό συγχρονισμό, αλλά και πάλι θα είσαι τυχερός αν αυτός που είναι μέσα δεν κοιμάται ή δεν προσεύχεται. Στις 12 το μεσημέρι κατεβάζουν τα ρολά για προσευχή. Δεν κατάλαβα ποτέ ποιές ήταν οι σταθερές ώρες λειτουργίας την ημέρα. Τη νύχτα, όρεξη να ’χεις να ξενυχτάς και να ψωνίζεις, αλλά όχι μόνο. Έτυχε να δω στη μία μετά τα μεσάνυχτα κουρείο ανοιχτό μ’ έναν πελάτη μέσα που κουρευόταν ατάραχος. Το σίγουρο είναι πως αν έχεις υπομονή μέχρι τις 9 το βράδι, θα βρεις τα πάντα ανοιχτά και τον κόσμο σε έξαρση.


Το απόγευμα πέντε με οκτώ νεκρώνει η πολιτεία. Τα τελευταία αυτοκίνητα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όλοι κλείνονται μέσα με τη δύση του ηλίου, περιμένοντας να σημάνει το κανόνι το τέλος της νηστείας -μέχρι τότε δεν τρώνε, δεν πίνουν, δεν καπνίζουν. Μετά, τα τραπέζια στρώνονται πλουσιοπάροχα, ενώ σε κάποιες γειτονιές στήνονται τέντες και φιλανθρωπικές εστίες, όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Ακόμα και τα αδέσποτα τρώνε καλά αυτές τις μέρες, δεν παραφυλάνε στους κάδους για τον επιούσιο, κοκαλάκια και ψαράκια προσφέρονται χύμα στα πεζοδρόμια.


Η κρατική ΤV σε αντιδιαστολή με τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, όπου διαρκώς κάποιοι συζητάνε ένα ατέλειωτο θέμα, έχει διασκεδαστικά προγράμματα και εκπομπές με φάρσες που σκαρώνονται συχνά πολύ πετυχημένα, σε ανυποψίαστους παθόντες κάθε Ραμαζάνι. Κι έτσι περνάει αυτός ο ιερός μήνας των μουσουλμάνων, με σκληρή νηστεία, προσευχή και ύπνο την ημέρα, τρυφηλά εδέσματα, γλυκά, ξηρούς καρπούς, τσάι, χυμούς και γέλια τη νύχτα. Σήμα κατατεθέν αυτής της γιορτής είναι τα πολύχρωμα φανάρια κάθε μεγέθους που στολίζουν τους δρόμους και τα σπίτια και ευχή η στιχομυθία «Ραμαντάν καρίμ» -«Αλά ο άκραμ, («γεναιόδωρο Ραμαζάνι»- «ο Θεός είναι ο πιο γενναιόδωρος»).

Ραμαντάν καρίμ στο ωχρό μας Μισίρι..