Aπλώς ήθελα να κλείσει αυτός ο μήνας με κάτι που μου άρεσε πολύ και αυτό ήταν η ταινία Children of men με τον Κλάιβ Όουεν, τον άνθρωπο με την πιο λυπημένη φωνή του κόσμου, λιώνουν οι λέξεις μόλις τις εκστομίσει και διαχέονται, το πρόσωπό του η μάσκα της ματαιότητας, ο Σίσυφος με μενταλιτέ Ίαν Κέρτις. Σκηνικό Bilal και στην πιο σκοτεινή γωνιά ανθίζει η ελπίδα. Βήχας φράουλας, πλησιάζει το πλοίο του Αύριο, όλα πεθαίνουν μα άλλα γεννιούνται κι έτσι ξαναζούν μαζί τους όλα.
1 comment:
επίσης, γουοτερμέλλον
Post a Comment