29.8.08

Να έχεις ή να είσαι;




Έχω αφήσει, έχω χαρίσει, έχω πετάξει ουκ ολίγα. Πριν από δυο χρόνια που ήρθαμε σ' αυτό το σπίτι είχα αποφασίσει
να προσέχω, να βάλουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και τώρα που είμαστε στα πρόθυρα μετακόμισης βλέπω με τρόμο ότι έχει μαζευτεί οικοσκευή που θα αντιστοιχούσε σ' ένα μικρό χωριό! Η ντουλάπα μου είναι σχεδόν άδεια, από το πολύ το πέτα-δώσε, αλλά δεν τα κατάφερα και πολύ καλά με τα Πολλά και Διάφορα που "κάπου θα χρειαστούν". Έπειτα είναι και τα ~διακοσμητικά~. Ύπουλα δωράκια που καταλαμβάνουν το χώρο βασίλεια της σκόνης, αναμνηστικά από χώρες που επισκεφτήκαμε και που δεν χαρήκαμε όπως έπρεπε, γιατί αγοράσαμε ότι μαλακία μας γυάλισε για να τις θυμόμαστε! Γιατί αν δεν αγοράσουμε δεν υπάρχουμε και τίποτε από όσα κάνουμε δεν έχει νόημα.

Κι έπειτα είναι και οι "αναμνήσεις". Πώς τις ξεφορτώνεσαι τις αναμνήσεις; γράμματα, σχολικά τετράδια, αποκόμματα
συναυλιών, δίσκοι, κασέτες. Και οι συλλογές. Τί κάνουμε με αυτές; αγαπημένες Βαβέλ και 01, άντε βρες άκρη. Μισώ τα αντικείμενα, κολλάνε πάνω σου σαν τα κοχύλια στο βράχο, μερικά καταφέρνουν να γίνουν μέρος του εαυτού σου και μετά όλο και βαραίνεις. Δεν θέλω να σκέφτομαι πώς ζουν αυτοί που δεν πετάνε τίποτα συνεχίζοντας να αγοράζουν, πληρώνοντας διαρκώς το τίμημα του να είσαι ζωντανός, εξαργυρώνοντας το σε ηλίθια πραγματάκια. Κι εγώ βέβαια δεν είμαι καλύτερη, αλλά ούτε και χειρότερη. Τουλάχιστον το παλεύω. Μη ρωτήσεις ποιός νικάει...

Έχω και τις mthrfckr γλάστρες! θέλαμε και πήλινες (ασήκωτες) μη χάσουμε την αυθεντικότητα. Ένας μικρός παράδεισος στην αυλή σου, σου λέει.
Άντε μάζεψε τώρα τον παράδεισό σου και πήγαινε παραπέρα. Δεν θέλω να κατέχω, πολύ καιρό τώρα υπάρχει αυτή η θέση στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά ο καταναλωτισμός είναι ανίκητος. Ότι και να 'σαι, όπου και να 'σαι σε βρίσκει και σε εξουσιάζει με αλλεπάλληλες εντολές, με μικρές ηδονές, αλλοιώνει τη σύστασή σου. Σε κυριεύει η επιθυμία να αποκτήσεις μέχρι να μπουχτίσεις. Και πάλι από την αρχή.

Ντρέπομαι αλλά θα το πω: έχω μια κρυσταλλιέρα (δικτατορικά επιβεβλημένη) γεμάτη με πανομοιότυπα δώρα γάμου, κατά κύριο λόγο μια καράφα με ποτηράκια από κάθε λογής υλικό,
και μια συρταριέρα γεμάτη δαντέλες και κεντήματα προίκα από τη μάνα μου και τη γιαγιά μου.
Δεν τα θέλω, δεν μ' αρέσουν. Δεν μου πάει να τα δώσω, ούτε να τα πετάξω, κρέμονται από πάνω μου βαριά, αποπνικτικά. Θα τα μεταφέρω από το ένα σπίτι στο άλλο. Θα τα κρύψω. Μπορεί και να βάλω φωτιά να τα κάψω.
Και μετά θα μου κάνουν κι άλλα δώρα και θα κάνω κι εγώ στους άλλους και στον εαυτό μου μέχρι να γεμίσει ο κόσμος, να ξεχειλίσει κι εμείς να μη φαινόμαστε πια, να Έχουμε αλλά να μην Είμαστε, τίποτα και να έχουμε απ' όλα, αυτό δεν είναι το ζητούμενο σήμερα;

6 comments:

ε said...

ακριβως ετσι αγαπητη μαμπο.

αυτη η ιδεα να βαλετε φωτια να τα καψετε μου αρεσε.

kukuzelis said...

Κι εσείς μετακόμιση ε; Κι εγώ. Κι εσείς ασήκωτες γλάστρες ε; Κι εγώ. Κι εσείς δαντέλες απ τη μαμά ε; Κι εγώ. Κτλ, κτλ... Συμπάσχω.

Sisyfina said...

Χαίρομαι που με καταλαβαίνετε καλοί μου άνθρωποι!

ε σκεφτόμουν το Νέρωνα και τον Ηρόστρατο, αλλά αυτοί είχαν πιο εντυπωσιακούς στόχους.

koukouzeli μπορούμε επίσης να τα πυροβολήσουμε. Οι δαντέλες θα αποκτήσουν έτσι και ένα κουλέρ λοκάλ :)

Sisyfina said...

Χαίρομαι που με καταλαβαίνετε καλοί μου άνθρωποι!

ε σκεφτόμουν το Νέρωνα και τον Ηρόστρατο, αλλά αυτοί είχαν πιο εντυπωσιακούς στόχους.

koukouzeli μπορούμε επίσης να τα πυροβολήσουμε. Οι δαντέλες θα αποκτήσουν έτσι και ένα κουλέρ λοκάλ :)

gatti said...

Αυτά που "κάπου μπορεί να χρειαστούν" ίσως να βρεις κάποια στιγμή τη δύναμη να τα πετάξεις. Τα αναμνηστικά από ανθρώπους αγαπημένους όχι. Εχω κι εγώ ολόκληρη "προίκα" από δαντελένια πετσετάκια με βελονάκι, κουβέρτες, τραπεζομάντηλα που έπλεξε η γιαγιά μου που δε ζει πια. Πώς να τα ξεφορτωθώ; Αδύνατον! Θα πεθάνω μαζί τους...

Κάποιες φορές αυτά που είναι εντελώς άχρηστα είναι πολύ δυσκολότερο να τα ξεφορτωθείς από αυτά που μπορεί και να χρησιμεύσουν...

Οπότε...
Θα ζήσουμε με το "βάρος" και απλά θα ευχόμαστε να μην είναι τόσο πολλές οι μετακομίσεις...

Btw, πήρες ...αμπάριζα γενικά βλέπω. Ανακαίνιση στο blog, μετακόμιση σε άλλο σπίτι...
:)))

Sisyfina said...

gatti μου αν φανταστείς ότι κάθε μετακίνηση με μωρό είναι μια μικρογραφία μετακόμισης, θα καταλάβεις γιατί την οργανώνω από τώρα νοερά, αν και θα γίνει σε κάνα δυο μηνάκια.
Πάντως δεν θα άντεχα να μείνω στο ίδιο σπίτι για πάντα.. Έτσι λέω τώρα, αργότερα δεν ξέρω γιατί κάτι αναθεωρήσεις τελευταία μ' έχουν χτυπήσει κατακέφαλα!