σελ. 253
9.11.08
Η ζωή
Στα νιάτα μας, τις πιο άνυδρες αδιαφορίες, τις πιο κυνικές γαϊδουριές, καταφέρνουμε να τις δικαιολογούμε ως ερωτικές λόξες κι ως σημάδια ούτε ξέρω τίνος άπραγου ρομαντισμού. Μα αργότερα, όταν πια μας δείξει πόση κατεργαριά, σκληράδα, μπαμπεσιά απαιτεί η ζωή μόνο και μόνο για να συντηρηθεί όπως όπως στους 37ο, τότε μπαίνουμε στο νόημα, αναγνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε όλες τις παλιανθρωπιές που περιέχει το κάθε παρελθόν. Αρκεί μονάχα να μελετήσουμε σχολαστικά τον εαυτό μας και το σίχαμα που 'χουμε γίνει. Τέρμα το μυστήριο, τέρμα η αφέλεια, τη φάγαμε όλη την ποίησή μας, μιας και ζήσαμε ως εδώ. Είναι κολοκύθια η ζωή.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Μπράβοοοο!!! Η σοφότερη κουβέντα του βιβλίου! (μόνο: "...όπως όπως στους 37ο...")
Φιλικότατα,
Σ.Ι.Μ.
Σοφή και πικρή, όπως οι μεγάλες αλήθειες. Αν αποδεχόμασταν την πίκρα τους, θα ήταν (ίσως...) καλύτερος ο κόσμος.
Post a Comment