Θα πρέπει να έχω αποχαιρετίσει σπίτια, δουλειές, γνωστούς και φίλους, συγγενείς, καμιά 20αριά φορές στη ζωή μου.
Ποτέ δεν λυπήθηκα. Μου άρεσαν πάντα οι αλλαγές, η αίσθηση ότι έχω την ελευθερία να επιλέξω κάτι διαφορετικό, ίσως καλύτερο, ίσως χειρότερο, ποιός ξέρει.. Αυτοί που μένουν, συνήθως λυπούνται. Για τον αποχωρισμό, αλλά κυρίως επειδή αυτοί μένουν.
Είτε επειδή έχουν ριζώσει, έχουν βαλτώσει, βολευτεί, αγοράσει, είτε επειδή κατέχουν και κατέχονται. Καμία αλλαγή ή ταλαιπωρία.
Χαίρομαι που αφήσαμε το σπίτι μας, τη γειτονιά που δεν μάς άρεσε, την πόλη που μάς δυσκόλευε, το νησί (μου) που αγαπώ περισσότερο όταν είμαι μακριά.
Πήγα στο σούπερ μάρκετ (πολυεθνικής, το μοναδικό της περιοχής) για τελευταία φορά και ήμουν ευτυχισμένη που δεν ήμουν πια υποχρεωμένη να αγοράσω τα δήθεν οικονομικά προϊόντα του, τα άθλια φρούτα και τα πανάκριβα λαχανικά του. Είχα μια δωροεπιταγή, πήρα το "Θάνατο του Μπάνι Μανρό" του πορνόγερου Νικ Κέιβ και έφυγα σαν ελεύθερη κυρία.
7 comments:
Στο καλό :)
Πολλά φιλιά και χαμόγελα,
Πάντα αλλαγές εύχομαι,
Ό,τι γυρίζει δεν μυρίζει,
κ.λπ. :D
("ένοικος" για μια ζωή; σε χαίρομαι!)
Ευχαριστώ πολύ! Από Δευτέρα θα τα λέμε από τη Ρόδο.
Εγώ μετακομίζω και ποστάρω, αλλά εσένα σε βλέπω να γεννάς και να είσαι on line mammamatrix!
Άλλαξες νησί;
Τι ευτυχισμένος άνθρωπος... ταξιδιάρης!
Καλή προσαρμογή! :)
Ευχαριστώ γλύκα, εσύ με νικάς όμως που θα πας Βραζιλία :P
χαχχααα.. προς το παρόν θα πάω μέχρι την παπουτσοθήκη να βγάλω τις Βραζιλιάνικες σαγιονάρες μου και βλέπουμε... :ΡΡΡ
Φιλιά πολλάάάά!!!
υ.γ. να πάτε στην Τσαμπίκα Μπιτς να φιλήσετε τα ιερά χώματα για χάρη μου... τώρα βέβαια δεν ξέρω πως έχει γίνει μετά από 15 χρόνια..
Όμορφα... :)
Όμορφα ναι, δύσκολα ναι, δε γαμιέται.. like a rolling stone
Post a Comment