22.11.10

Το τραγούδι της τσαγκαροδευτέρας



One night I spat out
my lucky stars..


13 comments:

mamma said...

Ό,τι πρέπει και για τσαγκαροτρίτη!

Sisyfina said...

χαχα αυτό σκεφτόμουν κι εγώ πριν λίγο. Κοινώς: μας πήρε και μας σήκωσε/κατέβασε

bernardina said...

Γειά σου βρε συν-creature of the wind! Πέρασα να πω μια καλημέρα και να πάρω δύναμη για την πιεσμένη μέρα μου.
Να 'σαι καλά, θα τα ξαναπούμε στο πιο χαλαρό ;-)
Φιλιά.

Sisyfina said...

Bernardina, μέσα από τα σχόλια σου σε διάφορα εκλεκτά μπλογκοστέκια, σ' έχω εκτιμήσει πολύ. Περιττό να σου πω ότι σ' έχω χρήσει πλέον και καλή μου νεράιδα (ξωτικό, δαιμόνιο, ή ό,τι άλλο θες) γιατί έχεις τη μαγική ιδιότητα να εμφανίζεσαι όταν φωνάζω μέσα μου "κάποιος να μου πει ότι μ' αγαπάει, τώρα!".
Γράφεις κάπου;

bernardina said...

!!!!!!
Χριστέ μου, να κάτι που δεν περίμενα ποτέ ν' ακουσω! Αλήθεια σου λέω, έκανα ένα δίλεπτο μέχρι να συνέλθω από την έκπληξη και να σου απαντήσω.
Είσαι σίγουρη καλή μου ότι θες για νεράιδα σου μια τσαμπουκαλεμένη που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της; Αν ναι, τι να σου πω, μισή ντροπή δική σου, μισή δική... σου, χεχεχε.
Έλα, πλάκα κάνω για να ξεπεράσω την αμηχανία.
Οπως ίσως θα πρόσεξες, έπειτα από ένα πρόγκηγμα που έφαγα κάπου (για δεύτερη φορά) όταν σου είπα πόσο μ' αρέσει το άβαταρ και το αγαπημένο σου τραγούδι, που είναι και ένα από τα δικά μου, αποχώρησα ψωροπερήφανα με ένα ταρατατζούμ όπως έλεγε κάποτε και ο Νιόνιος και δεν ξαναπάτησα.
Έκτοτε έχω ξωπεταχτεί με τον χαρακτηρισμό "αριστερός μπετόβλακας" μαζί με κάποιους άλλους συν-σχολιαστές από ένα άλλο επίσης "εκλεκτό" μπλογκ, και το τελευταίο διάστημα έχω βρει στέγη στο φιλόξενο κονάκι του αγαπητού παπούλη, που κι εκεί έγιναν μερικά σημεία και τέρατα, αλλά για μένα το θέμα είναι λήξαν.
Βλέπεις, όπου πάω με ακολουθούν τυφώνες και καταστροφές. Γι' αυτό θα πατάω πολύ προσεκτικά στο δικό σου μπλογκ, γιατί δεν έχω καμία όρεξη να γίνει κι εδώ κανένα μπάχαλο.
Τέλος πάντων, είναι αδύνατον να μην αγαπήσω ένα γατόνι με πράσινο "κράνος", ειδικά όταν κοιτάζει με τέτοιο ύφος το φακό!
ΥΓ. Για την ώρα δεν έχω δικό μου μπλογκ, κάνω ρημαδιό των άλλων, χεχεχε
(Όλα τα ανωτέρω, φυσικά, ως αστεϊσμό και μόνο θα τα προσλάβεις, έτσι; Μπαχαλάκιας δεν είμαι. Απλώς δεν διστάζω να πω τη γνώμη μου, πολλές φορές και χωρίς να μου τη ζητήσουν).
Σόρι για το σεντόνι, την επόμενη φορά θα ειμαι πιο λακωνική.
Για την ώρα φιλιά και φιλιά

bernardina said...

Ε, αυτός ο μπλόγκερ δε στέκει στα καλά του! Ή που θα τρώει σχόλια ή που θα τα ευλογεί και θα τα τριπλασιάζει. Σβήσε τα δύο, βρε Μάμπο Τάνγκο μου μη γίνουμε ρεζίλι..

Sisyfina said...

χμμ... μίλησε κανείς για μπάχαλο; :D
Εντάξει, το δαιμόνιο σού κάνει;

bernardina said...

Και μου παρακάνει!

bernardina said...

Καλημέρα και καλό μήνα, γατόνι!

Sisyfina said...

Επίσης Bernardina (η μήπως θα έπρεπε να σε λέω... Κουφοντίνα;)
όπως βλέπεις το τραγούδι καλά κρατεί, είναι που με εκφράζει ακόμα το άτιμο!

bernardina said...

Φτου κακά, κρύβε λόγια γιατί κυκλοφορούν και γουικιλίκια κι αλίμονό μας!

Να αφιερώσω τραγουδάκι;

http://www.youtube.com/watch?v=YIkoSPqjaU4

Sisyfina said...

LOL!
Ευχαριστώ, πάρε κι εσύ ένα :)
http://www.youtube.com/watch?v=Jhrxc1F7D4U&feature=related

bernardina said...

Σκέτη γλύκα, θενκς!