Έζησα δυόμισι χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Η ζωή στην Αίγυπτο ήταν παράξενη, είχε πάντα δύο όψεις.
Τραγική και αστεία, εύκολη και απίστευτα δύσκολη, ωραία και αποτρόπαια.
Μέσα στα τόσα, κάτι που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, ήταν όταν ένα μεσημέρι στη Siwa γκρεμίστηκε ξαφνικά τμήμα του εστιατορίου ενός ντόπιου κι εκείνος φώναζε αλλόφρων "Ελ χαμπντουλιλά" (δόξα τω Θεώ)! Κι αυτό, γιατί δεν είχε καταρρεύσει ολόκληρο και γιατί δεν είχε τραυματιστεί κανείς.
Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω αυτή τη στάση ζωής, το χαρούμενο γέλιο τους, τους χορούς και τα τραγούδια τους, όταν τους κοίταζε η δυστυχία για να τους επιλέξει.
Το πρώτο Ίντερνετ καφέ στη Siwa ήταν μέσα σ' ένα "κατάστημα" με ηλεκτρικά είδη. Υπήρχε ένα ψυγείο, ένα πλυντήριο, μια τηλεόραση κτλ. και ένας υπολογιστής. Οι χρήστες, φυσικά ήταν βεδουίνοι και φορούσαν κελεμπίες.
Οι νεαροί Αιγύπτιοι εντάχθηκαν ταυτόχρονα σχεδόν με τους δυτικούς στην κοινωνία της πληροφορίας. Οι ταχύτητες είχαν το ρυθμό της καμήλας αλλά ποιός νοιαζόταν; Ο χρόνος εκεί, είναι απέραντος σαν την έρημο.
Στην Αλεξάνδρεια δεν υπήρχε σπίτι, όσο φτωχικό κι αν ήταν, που να μην έχει δορυφορική. Η κρατική τηλεόρασή ήταν τραγική, λίγοι περίμεναν να ενημερωθούν ή να ψυχαγωγηθούν από κει.
Οι πιστοί προσεύχονταν στα τζαμιά, στους δρόμους, στους χώρους εργασίας πέντε φορές τη μέρα. Οι πιστοί ήταν -και είναι- πολλοί. Στις επαρχιακές πόλεις, όλες οι οι γυναίκες φορούσαν μαντήλι. (Είδα τραβεστί να φοράει μαντήλι)!
Η λέξη Ισλάμ σημαίνει "υποταγή".
Έχω χρόνια να επισκεφτώ αυτόν τον τόπο. Δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία. Ξέρω μόνο πως η πείνα, η ανεργία και η εξαθλίωση έχουν αυξηθεί. Όταν έβλεπα αυτές τις μέρες τους ταλαίπωρους τους ΜΑΤατζήδες, δεν μπορούσα να μην σκεφτώ ότι έφτιαχναν οι ίδιοι τα δακρυγόνα τους από κρεμμύδια.
Τότε (πριν από 10 χρόνια), οι αστυνομικοί ήταν πάρα πολλοί και οι ασφαλίτες ακόμα περισσότεροι. Ο Μουμπάρακ ήταν πανταχού παρών και τα πάντα επιτηρών.
Τώρα οι νέοι μεγάλωσαν και οι παλιοί ίσως αντιλήφθηκαν ότι το habdulila και το insha alla (αν θέλει ο Θεός) που το είχαν ψωμοτύρι, στέρεψε κι αυτό. Μαζί του και η υποταγή. Τώρα θα κάνουν το Θεό να θέλει και θα πει κι ένα τραγούδι! Ας είναι και μοιρολόι.
3 comments:
ΙΣΛΑΜ = υποταγή,
έτσι εξηγείται γιατί πέρασαν 30 χρόνια γιά να σηκώσουν κεφάλι.Ελπίζω μόνο να μην βγουν στην εξουσία οι ισλαμιστές,και φτάσουν να αναπολούν τα ...δημοκρατικά χρόνια του δικτάτορα Μουμπάρακ.
(θα πρέπει να ήταν υπέροχο να ζεις εκεί, ξέροντας βέβαια πως θα φύγεις )
δ
δ
Κι εμένα δεν μου γεμίζει το μάτι ο Μπαραντέι. Τον είχαν σερβίρει και πέρυσι οι Αμερικάνοι αλλά δεν έκατσε. Πολύ περισσότερο οι ισλαμιστές, αν και δε νομίζω να επικρατήσουν παρά μόνο με πραξικόπημα.
Ο Μπαραντέι -τηρουμένων των αναλογιών- μου θυμίζει τον politically corρect Γιωργάκη που διαδέχθηκε τον κακό Κωστάκη.
Ήταν υπέροχο να ζω εκεί και μετά ήταν υπέροχο που έφυγα!
ήμουνα σίγουρη, γιατί αυτά τα μυστηριώδικα και εξωτικά γιά την κουλτούρα μας μέρη,τα απολαμβάνεις σαν περιηγητής, μόνο όταν ξέρεις πως είσαι προσωρινός.Κάτι ανάλογο είχα πάθει στο Μεξικό.Δεν έμεινα βέβαια τόσο καιρο όσο εσύ στην αίγυπτο, αλλά πολύ παραπάνω απο έναν απλο τουρίστα.
Έτσι νομίζω και γώ με τον ..νομπελίστα.Επισης αυτό που με ανησυχεί είναι πως οι ισλαμιστές βρίσκονται στις κουίντες.Προφανώς την κίνηση θα την κάνουν μετά.
Την καλημέρα μου.
δ
Post a Comment