1.8.11

Into the rabbit hole



Χρόνια τώρα με βασανίζει ένα ερώτημα. 
Είναι απάνθρωπο να φέρνεις παιδιά σ'  αυτό τον κόσμο; 
Συχνά χωρίς ερωτηματικό, μια τελεία σφραγίζει τη βεβαιότητα. 
Άλλες φορές, όταν ξεχειλίζω από αγάπη, μπαίνει στην αρχή ένα Όχι δεν.
Έκανα ένα παιδί και είναι σα να γέννησα τα παιδιά όλου του κόσμου.
Έγινα μάνα κι αμέσως έγινα πάλι παιδί. Ένα παιδί που μέσα στην τραγικότητα της γνώσης του, παίζει σαν τίποτα να μην γνωρίζει.
Έλαβα ζωή και θάνατο. Έδωσα ζωή και θάνατο.
Στο γλυκό φως του απογεύματός μου, σκέφτομαι να ξαναγεννηθώ. 
Καλύτερα να μην το σκέφτομαι.

15 comments:

mamma said...

προτείνω να φας λίγο καρπούζι... και το ξαναβλέπεις από Σεπτέμβριο :)

Sisyfina said...

θέλω απάντηση εδώ και τώρα! είναι ή δεν είναι απάνθρωπο;

mamma said...

απάνθρωπο είναι (ανοίγεις θέμα που με πονάει γι' αυτο κι εγώ σου κάνω πλάκα)

bernardina said...

Είναι τόσο απάνθρωπο όσο και το ότι η μάνα σου γέννησε εσένα.
Αγάπη μου, όλες οι ευαίσθητες μάνες όλων των εποχών από καταβολής κόσμου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης πάω στοίχημα ότι αναρωτήθηκαν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους το ίδιο πράγμα.
Μη μασάς. Η ζωή (η φύση ο θεός η μοίρα βάλε ό,τι γουστάρεις) σου έδωσε ένα παιδί. (Ίσως στο μέλλον και άλλο-α) Καλά έκανε. Μπορεί αυτό το παιδί είναι μια ελπίδα -για τους άλλους` για το μικρόκοσμό του, για το μεγαλύτερο κόσμο, έστω μόνο για τον εαυτό του; Το μέλλον θα δείξει. Άκου τι σου λέει κάποια που ήθελε αλλά δεν τα κατάφερε... Και όχι, δεν μιλάει ο καημός. Τα ίδια θα σου έλεγα αν είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά (σαν Πειραιώτισσα που είμαι, χαχα). Αγάπα το λοιπόν όσο χωράει η καρδιά σου και όσο ξεχειλίζει απέξω και άσ' το να πετάξει. Και συνέχισε να αγωνιάς.

Sisyfina said...

Bernardina μου, φοβάμαι πως έχω μαλώσει άσχημα με την ελπίδα. Δεν μιλιόμαστε!

bernardina said...

Και κοίτα τώρα κάτι συμπτώσεις:

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8232

Καλά, συνεννοημένες ήσασταν, χαχαχα

bernardina said...

Δες κι αυτό, κι ακόμα καλύτερα μπες διάβασε την παραπομπή που δίνει

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8238

Καλημερούδια και καλή βδομάδα μανούλα

Sisyfina said...

γκρρρ και στις αισιόδοξες οπτικές έχω μυωπία...

(αλλά σε ευχαριστώ νεραϊδένια μου)

bernardina said...

Όχι ρε συ, με παρεξήγησες! Δεν σου είπα: "διάβασε για να παρηγοριέσαι" ούτε (πολύ περισσότερο) "διάβασε για να παίρνεις ιδέες"! Απλώς τη σύμπτωση επισήμανα. Για να δεις που δεν είσαι η μόνη. Τυχαίο; Δε νομίζω! Ζόρικοι καιροί (όπως όλοι, εδώ που τα λέμε) και ο καθείς και τα όπλα του.

ΥΓ. Η πάγια άποψή μου είναι ότι καμιά εποχή δεν είναι τρομαχτικά καλύτερη ή τρομαχτικά χειρότερη από κάποια άλλη. Απλώς διαφορετικές. Κάποτε, δηλαδή, που ζούσανε με το θάνατο στην κωλότσεπη, όπως λέει και η κολλητή μου, ήταν καλύτερα; Η (άλλη) γιαγιά μου πέθανε στα τριάντα της από περιτονίτιδα γιατί ακόμα δεν είχε κυκλοφορήσει ευρέως η πενικιλίνη. Η γιαγιά μου! Το φαντάζεσαι; Όχι το χίλια πεντακόσια... το χίλια εννιακόσια κάτι.
Αγάντα ρε μανούλα. Απάνθρωπο ξαπάνθρωπο, αυτό είναι. Αυτό. Είναι.

Μάκια.


(Τι νεραϊδένια μου τσαμπουνάς ρε συ! Πιο πολύ σε banshee κάνω ως χαρακτήρ! Το 'παμε!)

¡VENCEREMOS! said...
This comment has been removed by the author.
¡VENCEREMOS! said...

Ανταποδίδω καθυστερημένα διότι δεν έχω αποκτήσει ακόμα άνεση με την τεχνολογία.

Το διάβαζα και πριν το ιστολόγιό σου.

Για ν' απαντήσω και στην ερώτηση:

Απάνθρωπο είναι ν΄αφήνεις αυτόν τον κόσμο απάνθρωπο, χωρίς να προσπαθείς να τον αλλάξεις και να τον κάνεις ανθρώπινο, και για τα παιδιά, και για τα παιδιά των παιδιών.

Sisyfina said...

banshee... δεν υπάρχει περίπτωση να σε παρεξηγήσω εσένα. Αφού μιλάς στην καρδιά μου.
:*

Sisyfina said...

Venceremos!
καλωσήρθες :)
νομίζω πως όταν έχεις παιδιά έχεις τη δυνατότητα να κάνεις πιο ανθρώπινο μόνο τον μικρόκοσμό σου. Η ίδια η οικογένεια είναι μια υποταγή στο απάνθρωπο σύστημα. Μακάρι να κάνω λάθος.

Anonymous said...

τί γλυκό.

και τί πικρό ταυτόχρονα.

να'ξερες πόσες φορές το'χω σκεφτεί.
αλλά τα λόγια της bernadina και του/της venceremos αφηνουν ρε την ελπίδα,όσο μυωπικα κι αν τη βλέπουμε εμείς

και ξέρεις πως δεν είναι λίγο,καθόλου λίγο,τον μικρόκοσμό σου να αλλάζεις προς το καλύτερο,γιατί που ξέρεις,μπορεί κι η κοινωνία,κάπου,κάποτε... :)

μετά απο δύο θαυματάκια λέω πως καλά έκανα

πείσμα ;)

Sisyfina said...

Αχ kihli μου, μια αδυναμία της στιγμής ήταν το ερωτηματικό, πάει πέρασε.
Και βέβαια δεν τίθεται θέμα για το αν έκανες/κάναμε καλά για τα θαυματάκια μας.. δεν αναρωτήθηκα ποτέ γι' αυτό.
Πώς να το εξηγήσω, είναι απάνθρωπο (ίσως είναι και ΚΤΗΝΩΔΕΣ), αλλά καλά κάναμε!