26.1.12

Κωλόγρια κοινωνία



Όταν μεγαλώνεις, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να γίνεις μαλάκας. Αυτό έχω καταλάβει και στο υπογράφω.
Μέχρι πρότινος, προσπαθούσα να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, ακόμα κι αν δεν μου αναλογούσαν, να είμαι φριχτά αντικειμενική. Σπανίως έριχνα το φταίξιμο στους άλλους. Αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι στην πραγματικότητα φταίνε οι άλλοι που η ζωή μου δεν είναι όπως θα ήθελα. 
Φταίνε οι γονείς μου που με αποδέχτηκαν μόνον όταν παντρεύτηκα, μετά από 35 χρόνια, φταίει η κοινωνία, (ο λόγος που δεν αναφέρω το Κράτος είναι επειδή φταίει για τα πάντα, αλλά εδώ μιλάμε για μένα) ο περίγυρος, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γνωστοί. Λυσσάνε μέχρι να παντρευτείς, μέχρι να κάνεις παιδί. Μέχρι να κάνεις κι άλλο παιδί. Μέχρι να γίνεις σαν κι αυτούς. Μέχρι να βάλεις την παντόφλα και να βουλιάξεις στον καναπέ. Δεν ησυχάζουν αν δεν σε φέρουν στα μέτρα τους. Φταίει η ομοιομορφία που δεν της ταιριάζω.


Πρέπει να τελειώσεις το σχολείο, πρέπει να κάνεις όνειρα, πρέπει να δουλέψεις σε μια δουλειά που σιχαίνεσαι. Πρέπει να πήξεις. Πρέπει να ψηφίσεις. Πρέπει ν' "αποδράσεις". Και βέβαια πρέπει να ερωτευτείς και να καψουρευτείς, να κάνεις μερικά άσχημα μεθύσια, να ακούσεις σκυλάδικα, να αρνηθείς τον εαυτό σου.
Μετά πρέπει να μεγαλώσεις, να ωριμάσεις και να βαρύνεις. Να έχεις άγχος στενοχώριες, να κάνεις υπομονή. Να σε βασανίζει κάποιο πρόβλημα υγείας δικό σου ή οικείων προσώπων.


Πρέπει να είσαι διαρκώς κουρασμένος. Όταν γελάσεις λίγο παραπάνω, πρέπει να πεις "σε καλό να μου βγει". Πρέπει να φοβάσαι και να τρέμεις και να ζαρώνεις και ν'  αγοράζεις ό,τι να ΄ναι. Πρέπει να έχεις "ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου" και τουλάχιστον ένα αυτοκίνητο. Πρέπει να κάνεις το λάθος κούρεμα, ώστε να αρχίσει η κατάπτωση της μέσης ηλικίας, πρέπει να παχύνεις, να αφεθείς, να μην σε νοιάζει πια. 


Πρέπει να αδειάσει το βλέμμα σου από κάθε τρελή επιθυμία. Πρέπει να είσαι βαρετός και να επαναλαμβάνεις τις ίδιες συζητήσεις, πρέπει να έχεις τρελές νεανικές εμπειρίες να διηγείσαι, πρέπει να ζεις στη φορμόλη. Πρέπει να "πεθάνεις" μετά τα 30. Οι άλλοι είναι πάντα εκεί, καραδοκούν για να σου βάλουν την ταφόπλακα. 


Κόλαση είναι οι άλλοι συνομήλικοι.


Οι άλλοι χορεύουν μόνο σε γάμους και βαφτίσεις, γύρω από το αρνί το Πάσχα. Κλαίει η ψυχή τους και φιλοσοφούν μόνο σε κηδείες. Βλέπουν ειδήσεις και σήριαλ και αναστενάζουν. Μιλούν για τα παιδιά τους και ιδρώνουν. Οι άλλοι είναι ρομπότ, είναι φαντάροι, είναι γκρίζοι, βρέχει διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους. Έχουν πολλές υποχρεώσεις, αλλά καμία απέναντι στον εαυτό τους, σε αυτό που κάποτε υπήρξαν, καμία δέσμευση απέναντι στα όνειρά τους


Όμως εγώ είμαι ένα κοριτσάκι. Δεν με χωράει αυτή η ηλικία, δεν βολεύομαι. Μεγαλώνω και παραμένω παιδί, αλλά βλέπω ότι μου έχουν κλέψει όλα τα παιχνίδια μου. 
Θέλω να ματώσω τα γόνατά μου να κάνω άσεμνες χειρονομίες, να αυθαδιάσω. Θέλω να λερωθώ και να τσαλακωθώ. 
Σήμερα είδα μια 40άρα στον καθρέφτη μου και την τρόμαξα.