14.6.12

Η αλεξανδρινή παροικία


Μια γηραιά κυρία
με βαμμένο μαλλί φουσκωμένο
με χρυσά δαχτυλίδια
και ζωγραφισμένα φρύδια
με κορμί τσακισμένο
Είναι η παροικία
  
Το παρόν της θαμμένο
Ξεχασμένο σε δόξες και λίρες
ό,τι έγινε μόνο μετράει
όλα τα άλλα απλώς τα κοιτάει
από βασίλειο βαθύ η παρακμή
  
Μες του κόσμου τ΄ αμέτρητα ξόρκια
που σε φέρνουν οι άτολμες μοίρες
παραμένει η γοητεία
με χαμένη αιτία

Ζει με την ουτοπία
Γερασμένη επιθυμία
Βεβιασμένη ευθυμία
 Η παλιά παροικία
όλο πίσω γυρνάει
 κομψά παραπατάει

Μιαν ωραία πρωΐα
θα ξυπνήσει
 Θα δει
ότι έχει ήδη πεθάνει
Θα γελάσει στριφνά και θα ψάξει να βρει
πού είν’ η αρχή και το τέλος πού φτάνει

No comments: