Κραχ

Φτωχές ευαίσθητες γυναίκες νέες και γριές

που συχνάζετε σε βραδιές ανάγνωσης 

και κάπου κάπου γράφετε δειλά

πόσο σας μισούν οι ποιητές

που έτσι χυδαία προσφέρετε την αγάπη και τον θαυμασμό σας

πέφτετε στα πόδια των ωραίων λέξεων

και στη λάσπη των λόγων που βγαίνουν με σφυρίγματα

από αγόρια με κοντά παντελονάκια 

που φτιάχνουν αυτοσχέδια όπλα και αεροπλάνα 

και καράβια με μαύρα πανιά

θρηνώντας την εποχή που ήταν παντοδύναμα

και δεν είχαν ανάγκη από καμία αγάπη

κι εσείς λιποθυμάτε από την έκσταση και τη λύσσα 

να φάτε το έργο και όλους τους δημιουργούς 

να τους πάρετε για να τους ξαναγεννήσετε 

 να τους πρωτομιλήσουν στη δική σας γλώσσα

Πόσο σας σιχαίνονται οι ποιητές

που δεν τους φτύνετε όταν φορούν τη ματαιοδοξία τους 

κάτω από μία σεμνή πανοπλία με θαμπό μέταλλο 

που ξυρίζει όμορφα κεφάλια

ματώνουν δαντελωτά μαντίλια και βεντάλιες 

τα ζεστά απογεύματα που βουλιάζετε σε δρόμους διαφυγής

ρομαντικές αλήτισσες 

έτοιμες όλα να τα θυσιάσετε ή έστω αυτά τα λίγα που διαθέτετε 

σε κείνους που δεν θέλουν να τους αγαπούν 

μόνο να τους αποδέχονται χωρίς εξάρσεις και τριβές

να μένουν πίσω από τη βιτρίνα απερίσπαστοι να βασανίζονται 

να βαυκαλίζονται να αγκαλιάζονται μεταξύ τους και να χορεύουν 

να μιλούν τη δική τους γλώσσα

κι εσείς δεν αντέχετε τη σιωπή 

 είστε όλο επιφωνήματα και στεναγμούς 

και αισθήματα που εξουσιάζουν 

είστε εύκολες είστε δύσκολες είστε η μαύρη τρύπα του σύμπαντος

κι αυτοί θέλουν μόνο να είναι αγέννητοι