7.7.13

Ηδυπόθειο σύμπλεγμα




Σ' αυτή την πίστα, ακριβώς τη στιγμή που πήγαιναν να συναντηθούν έτρεχαν και οι δύο ξέφρενα  προς την αντίθετη κατεύθυνση

- Φυσικά και τα έχουμε ξαναζήσει όλα αυτά, πολλές φορές και στο τέλος τί απομένει; ένα deja vu του άρρητου. Γνωρίζεις όλα τα σπόιλερ αλλά θέλεις να ξαναδείς το έργο με την παράλογη ελπίδα ότι δεν θα γίνει πάλι έτσι

- Έλα λοιπόν να δούμε μια επανάληψη μαζί

- Πες μου ιστορίες που δεν θέλω να ξέρω

- Τα μάτια μου γίνονται βελούδινα όταν πέφτουν πάνω σου

- Κάθε φορά που πάω να σου μιλήσω γεμίζει βότσαλα το στόμα μου

- Όλη μέρα χθες σκεφτόμουν τα λόγια που δεν είπαμε

- Γι' αυτό προτιμώ να σου μιλάω χωρίς λόγια

- Θέλω να μ η λ ύ σ ο υ μ ε

- Ξενάκι είμαι και μιλάς τη μητρική μου γλώσσα

- Κοινή πατρίδα το σκοτάδι


διέσχισαν τα σύνορα σιωπηλοί για να μην ξυπνήσουν τα όρια


- Πόσες φορές έχει ειπωθεί το "μου λείπεις" με μοναδική -κάθε φορά- απόγνωση;

- Μόλις αρχίσεις να μ' αγαπάς θα μισήσω τον εαυτό μου

- Έτσι, ανεπαίσθητα σαν την ανατολή, αλλάζουν τα χρώματά μου για σένα

-  Θα κατοικείς για πάντα στο άλλο ημισφαίριο, όταν θα καίω το φως, θα σβήνεις το σκοτάδι

- Υπάρχει κάτι πιο επώδυνο από τους ανεκπλήρωτους έρωτες: αυτοί που βρήκαν ανταπόκριση

- Το μόνο που ήθελα, να φεύγαμε σε μια ταινία μαζί

- Δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας, πάρ' το χαμπάρι -και ο έρωτας, ένα ξόμπλι στο τομάρι μας

- Έλα να σιχαθούμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα

- "Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου" ή θάνατος

- Η ποίηση είναι από μόνη της μια όμορφη λέξη και σε περικλείει

- Πάλι δεν θα πεθάνουμε μαζί απόψε

- Μπρος γκρεμός και πίσω αναστεναγμός

- Είσαι η αρρώστια και η γιατρειά μαζί

- Μωρό μου είναι τόσο ωραίο αυτό που ζούμε, πρέπει να μείνουμε μαζί για να το καταστρέψουμε

.-

2 comments:

Σταυρούλα Σανίδα said...

Συγχαρητήρια για τον ποιητικό σου λόγο! Χαίρομαι που σε συνάντησα εδώ!

Sisyfina said...

Σ' ευχαριστώ πολύ, απαραίτητη η γνώμη μιας ψυχολόγου :)