Ύπνος

Είναι αργά μα το παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί

τα μάτια του άστρα σκοτεινά μέσα σε γάλα

κοιτάζουν το φεγγάρι που φωτίζει το δωμάτιο

λυπάται που δεν μπορεί να παίξει κι άλλο

ρωτάει αν πέφτουν τ' αστέρια στην πραγματικότητα

αν πάνε να τα μαζέψουν τα παιδιά

κι αν είναι αρκετά τ' αστέρια για όλα τα παιδιά

ο ύπνος είναι λέει βαρετός

και έχει δίκιο, αφού μπορεί να ονειρεύεται με μάτια ανοιχτά

σε αντίθεση μ' εμάς που καταφεύγουμε εκεί, για μια άλλη ζωή χωρίς εμάς

παλεύει να μην κοιμηθεί για να μη χάσει αυτό το θαύμα

τις ωραίες σκέψεις την αγάπη  

την αγκαλιά μας, αυτό τον αδιάσπαστο κύκλο που σαν μπάλα κυλάει στο σύμπαν

μέχρι που φτερουγίζουν τα βλέφαρα και η ανάσα γίνεται κύμα ψίθυρος και χάδι.