Αστρόμαυρο

Άναψα ένα τσιγάρο σαν άστρο έγινε στάχτη
δεν είχα άλλο χρόνο
για να περιμένω ο χρόνος μου τ
έλειωνε μπροστά μου μαλακό χρυσάφι
τον περπάτησα
σαν δρόμο που βράζει
από σώματα ανενεργά
ακίνητα
αυτοκίνητα καταλαμβάνουν τους δρόμους τρώνε το χώρο
νόμοι πέφτουν στους υπονόμους
λερώνουν
αυτούς που αγγίζουν
οι φτωχοί είναι παράνομοι
υπάνθρωποι
οι απάνθρωποι καθαροί γυαλίζουν μες στις φούσκες τους
στις φλέβες τους φορμόλη
κατατρώει κάθε ίχνος ζωής
τα βουνά υψώνονται
η θάλασσα απλώνεται
τα δέντρα μεγαλώνουν
οι άνθρωποι τρώγονται