16.10.07

H ζωή δεν είναι μπλογκ μωρό μου


Όταν ήμασταν μικροί κι ατίθασοι γράφαμε στα τετράδια "εσείς που βρήκατε τους ανθρώπους σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει γερά, τρυφερά, κοκκινήσατε άραγε ποτέ για την τόση ευτυχία σας;" ή κάπως έτσι, του Μποντλέρ ήταν νομίζω. Το θυμάμαι πάλι όταν κάνω την καθιερωμένη βόλτα στα blogs. Τα πιο πετυχημένα έχουν τον κύκλο τους, που τους εξασφαλίζει κάθε φορά έναν ικανό αριθμό σχολίων. Είναι οι μπλόγκερς και οι σχολιαστές οι οποίοι συνήθως είναι επίσης μπλόγκερς αν και όχι τόσο επιτυχημένοι οι περισσότεροι.

Mερικές φορές μπορεί να διαβάσεις τις απίστευτες κρυάδες ως σχόλια σ' ένα ενδιαφέρον ποστ, ο συντάκτης του οποίου
αισθάνεται υποχρεωμένος να απαντήσει με έναν καλοζυγισμένο λόγο, ή μια έξυπνη ατάκα, επειδή το επιβάλλουν οι καλοί τρόποι του οικοδεσπότη. Άλλες φορές διαβάζεις το στάνταρ σχόλιο "υπέροχο πόστ!" σε μία μπαρούφα.

Κάποιοι μπαίνουν από το σπίτι τους, άλλοι από τη δουλειά τους και γενικώς όλοι αυτοί που συνθέτουν την ιστορία των blogs δεν πολυβγαίνουν.
Πού να πας άλλωστε; Εδώ είσαι ελεύθερος, μπορείς να είσαι γνωστός κι ανώνυμος μαζί, μπορείς να βρίσεις να κολακέψεις, να εκφραστείς, να ταυτιστείς και να απηυδήσεις.

Εδώ στη μαγική μπλογκόσφαιρα, μπορείς να ταξιδέψεις πιο γρήγορα και από το φως, να φτάσεις στα άκρα και να βρεις κάποιους που σε περιμένουν,
για να σε αγαπήσουν, να σε μισήσουν και μετά να σε ξεχάσουν, είναι το μοναδικό μέρος που καταφεύγεις μόνος και σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν είσαι μόνος, δεν είναι υπέροχο;

Εταιρία κινητής τηλεφωνίας προτρέπει τους πελάτες της να δημιουργήσουν κι αυτοί ένα μπλογκ, τί σημασία έχει αν κάποιος δεν έχει εκφραστεί ποτέ
του, ήρθε η ώρα και είναι τόσο απλό, δε χρειάζεται να έχεις κάτι να πεις.

Μερικές φορές βαριέμαι τη ζωή μου στα blogs και τότε κλείνω όλα τα παράθυρα και βγαίνω έξω να πάρουν τα μυαλά μου καθαρό αέρα.
Άλλες επισκέπτομαι το ένα μπλογκ μετά το άλλο, καταπίνω χιλιάδες λέξεις, αισθάνομαι το μεγάλωμα του μπλόγκερ μέσα από τα εύστοχα λόγια του και τα μεστά νοήματα, μέσα από τον έξυπνο συγκερασμό και προσπαθώ να μεγαλώσω κι εγώ μαζί του για να μην κρύβω άλλο τη δική μου πίσω από τη δική του μοναξιά.

6 comments:

DRN 06 said...

Υπέροχο post! ;-)
Δεν είναι ψευδαίσθηση. Δεν είσαι μόνος όταν επικοινωνείς. Τι ότι δεν υπάρχει φυσική παρουσία δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει επικοινωνία. Νομίζω ότι τα blogs λειτουργούν όπως τα παλιότερα χρόνια λειτουργούσαν οι αυλές των σπιτιών όπου μαζεύονταν οι γείτονες για συζητήσουν, να χαρούν, να λυπηθούν, να θυμώσουν, να γελάσουν. Δεν ήταν ανάγκη να πουν κάτι σπουδαίο και τρανό. Όπως πιστεύω δεν είναι υποχρεωτικό να είσαι ποιητής, συγγραφέας ή να έχεις διδακτορικό για να γράψεις σε ένα blog...
Hugo Pratt rulez!

Sisyfina said...

Τώρα μάλλον εσύ έχεις δίκιο κι εγώ είμαι στριμμένο άντερο...αλλά φοβάμαι ότι το πέρασμα από τις αυλές στις οθόνες είτε γίνεται παθητικά στην TV, είτε διαδραστικά στο διαδίκτυο έχει μια εσωστρέφεια που διαθλά την επικοινωνία (!)πχ στα γραπτά μας παρουσιάζουμε μια ωραιοποιημένη εικόνα μας που κρύβει επιμελώς τα κουσούρια.
Κατά καιρούς μούρχεται μια εικόνα-εφιάλτης, εμείς στο κοντινό μέλλον, μπροστά στον υπολογιστή όπως το κουρασμένο ζευγάρι των μεσόκοπων στον καναπέ με την παντόφλα να παρακολουθεί σήριαλ και τηλεπαιχνίδια μπρρρρ μακριά από μας!

Anonymous said...

Σου έχω ξαναπεί τι παθαίνω με τα μωρό μου, ε;

Sisyfina said...

Εγώ πάλι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου πιστεύοντας αναίτια ότι δεν υπάρχει πιο σαχλή έκφραση απ' αυτή.
Και τελικά, πότε θα πάς για ψάρεμα;

Anonymous said...

Μόλις βρω νέους ψαρο-συντρόφους, ή πάρει κάποιος από τους ήδη υπάρχοντες διαζύγιο.

balabala bambaluna ( pink, of course ) said...

hallo! hallo! εγω μπορω να αφησω τον απλο χαιρετισμο μου χωρις να φαω βρισιδι???!!! χαχα. μπουμπου (τωρα θα το φαω!) ελπιζω να εισαι καλα, και συ και το μωρο και ολοι οι γυρω σου και οι κοντα σου και οι μακρια σου, να μη μεινουν κι αυτοι παραπονεμενοι!
βολτιτσα κανω παλι σημερα, σε αγαπημενους μπλογκερς προς το παρον. δεν τολμω σημερα να εξερευνησω για καινουργιους! νιωθω ηδη να εχω τιγκαρει με τους αγαπημενους μου, που ειναι οντως αγαπημενοι μου.
οπως και συ mambo-tango!!!
φιλια πολλα!!!!! balabala bambaluna, balabala kutruvalla und traballa.
και δεν εχω δει τη ταινια που αναφερεις με τον κλαιβ οουεν. τη σημειωνω!