1.11.08

Τα δειλινά

Τα δειλινά σ' εκείνη την αφρικανική κόλαση αποδεικνύονταν σπουδαία. Δεν τα γλίτωνες με τίποτα. Τραγικά, κάθε φορά, σαν πελώριοι φόνοι του ήλιου. Μια τεράστια μπλόφα. Μόνο που παραήταν πολύς θαυμασμός για έναν μόνο άνθρωπο. Ο ουρανός παρήλαυνε επί μία ώρα, πιτσιλισμένος μέχρι τρέλας σ' όλο του το μήκος από πορφύρα, κι έπειτα το πράσινο έσκαγε σαν πυροτέχνημα ανάμεσα στα δέντρα κι ανέβαινε όλο τρεμάμενες γραμμές απ' το έδαφος ίσαμε τα πρώτα αστέρια. Έπειτα, το γκρίζο κυρίευε πάλι ολόκληρο τον ορίζοντα και μετά ξανά το κόκκινο, ένα κόκκινο κουρασμένο όμως, κι όχι για πολύ. Έτσι τέλειωνε. Όλα τα χρώματα πέφταν πάλι κουρελιασμένα, ξεχειλωμένα πάνω στη ζούγκλα, σαν ξεφτισμένα κοστούμια μετά την εκατοστή παράσταση. Κάθε μέρα, στις έξι ακριβώς, το ίδιο βιολί.
σελ. 205

9 comments:

Anonymous said...

Με εντυπωσιάζετε. Ειλικρινά. Λες και διαβάζετε με τα μάτια μου!
Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου

Sisyfina said...

Την ομορφιά είναι εύκολο να την εντοπίσεις. Το δύσκολο είναι να την επινοήσεις -όπως έκανε ο Σελίν- ή να την αποδώσεις στο πνεύμα του δημιουργού όπως κάνατε εσείς.(Παρολαυτά θα πεθάνω από τη χαρά και τη ντροπή μου για την τιμή που μου κάνετε...)

Anonymous said...

Ξέρετε γιατί είναι εντυπωσιακό; Διότι πρόκειται για ένα πολύ απαιτητικό απόσπασμα, οι παρηχήσεις (φ /π /ξ) του οποίου μπορεί να περάσουν εντελώς απαρατήρητες.
Δεν σας περιποιώ εγώ τιμή. Η ανάγνωσή σας τιμά τον Σελίν κι εμένα.
Προσπαθώ να είμαι επαρκής αναγνώστρια, όπως εσείς!
Φιλικά,
Σεσίλ

Sisyfina said...

Τί να πω; Υποκλίνομαι στη γενναιοδωρία σας :)

Anonymous said...

Μπείτε, αν θέλετε, στο (περίεργο) μπλογκ "Βιβλιοκαφέ" (συγκεκριμένα στον σχολιασμό της ανάρτησης Τιραμισού). Θα με ενδιέφερε η άποψή σας για όσα ανταλλάσσονται εκεί.
Καλή σας νύχτα,
Σεσίλ

Sisyfina said...

Καταρχήν δεν θεωρώ μεμπτό το ότι 2 ή 22 ή 132 αρθρογράφοι ενός εντύπου υπερασπίζονται κάποιον που θεωρούν ότι αδικήθηκε, ακόμα περισσότερο αν είναι φίλος, πολύ περισσότερο αν πρόκειται για μια τόσο αξιόλογη εργασία όπως η δική σας.
Προσωπικά δεν μπορώ να κρίνω αν έγινε αδικία γιατί δεν γνωρίζω τα άλλα βιβλία, το "Ταξίδι" διάβασα και πιστεύω ότι και μόνον αυτό να είχα διαβάσει σε ολόκληρη τη ζωή μου θα ήταν αρκετό.
Ακολούθως, βαριέμαι αφόρητα τις αντιπαραθέσεις, ιδίως όταν δεινοί συζητητές ορθώνουν γιγαντιαίες λέξεις για να κατατροπώσουν το Εγώ του Άλλου -ο οποίος μπορεί και να λέει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια- ενίοτε βαριέμαι και τη Δημοκρατία.
Τέλος, νομίζω πως ο Σελίν θα τα διαολόστελνε όλα αυτά και θα πήγαινε για ύπνο αγκαλιά με τη γάτα του.
Καλή σας μέρα ;)

Anonymous said...

Σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο!
Αυτό που με ενδιέφερε εκεί ήταν το σχόλιο περί αργκό, όχι τόσο γιατί "κατά σύμπτωση" ήταν και το επιχείρημα της επιτροπής του ΕΚΕΜΕΛ, αλλά γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι το μόνο μέχρι στιγμής δημόσιο σχόλιο επί της ουσίας.
Καλή σας μέρα.
Σεσίλ Ι. Μ.

Sisyfina said...

Αν είχα χίλια βραβεία θα σας τα έδινα μαζί με μια αγκαλιά γιασεμιά.

Anonymous said...

Χίλια θερμά ευχαριστώ. Να είστε καλά!