Την περασμένη Τετάρτη έκλεισα τα 38, ας πούμε στα μισά της διαδρομής, ώριμη γυναίκα πλέον, μπορώ να φιλοσοφώ όσο θέλω και να καταλήγω σε αποφθέγματα του τύπου: η ζωή είναι ένα σαδιστικό αστείο.
Η πρώτη εμπειρία του ανθρώπου είναι το κλάμα («όταν γεννιέται ο άνθρωπος ένας καημός γεννιέται»). Ακολούθως ο πόνος, κολικοί, δόντια κτλ. Στη συνέχεια το γαμώτο, λίγα απ’ αυτά που θέλει μπορεί να πραγματοποιήσει. Το ανικανοποίητο, είναι πάντα μικρότερος απ΄ όσο θα ήθελε και κανείς δεν φαίνεται να τον παίρνει στα σοβαρά. Στην εφηβεία ξεχειλίζει από μίσος. Στον ανθό της νιότης διαβάζει και πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει στην υπόλοιπη ζωή του. Με το τέλος των σπουδών αρχίζει το κυνήγι του χρήματος και της υλικής πλήρωσης. Δημιουργεί οικογένεια, αλυσοδένεται στις ανάγκες της.
Στα μισά –ας πούμε- του δρόμου νομίζει ότι είναι ώριμος και φιλοσοφημένος. Αναπολεί αυτά που κάποτε μισούσε. Καταλαβαίνει ότι πάντα θα πραγματοποιεί λίγα απ΄ αυτά που θέλει. Κι ας ξέρει ότι μπορεί, ότι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τα πάντα.
Μετά δεν ξέρω..
10 comments:
Πολύ καθυστερημένη η ανακοίνωση των γενεθλίων σου γατί μου. Ευτυχώς που η καλή γιορτή κρατάει σαράντα μέρες!
Μου άρεσε το καταστάλαγμα των 38 χρόνων σου... κι ας μην με εκφράζει διότι ως γνωστόν εγώ ΟΛΑ τα μπορώ (όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω... και μετά ξύπνησα φυσικά).
Να είσαι καλά, δημιουργική, ευπροσάρμοστη στην πραγματικότητα και τρυφερή-γλυκιά και συμπονετική με τους ανθρώπους που αγαπάς (τα τελευταία τα λέω για να τα ακούω).
Με αγάπη
:)
Πολύ ωραίες οι ευχές σου mamma, μακάρι να πραγματοποιηθούν..
Το ήξερα ότι ΕΣΥ ΟΛΑ τα μπορείς.
Κι εγώ σ' αγαπώ:)
Είναι και κάποιες στιγμές όμως που νιώθεις ότι έχεις κλείσει όμορφα κάποιους τομείς και έχεις αφήσει για πάντα πίσω την αγωνία και την ανασφάλεια που αυτοί σου δημιουργούσαν.
Τώρα αν σου πω ότι δεν έχω καταφέρει να κλείσω όμορφα ό,τι μου δημιουργούσε αγωνία και ανασφάλεια, θα με πεις χαμένο κορμί;
''Σας ευχαριστω ολους που ηρθατε εδω να γιορτασουμε την 43η επετειο των τριαντα εννεα μου χρονων''!!!Bob Hope o μοναδικος!το διαβασα καπου κ μου αρεσε.Να τα εκατοστησεις.
Κάτι παρόμοιο θα πρέπει να λέω κι εγώ από δω και πέρα μου φαίνεται.... Ευχαριστώ:)
Χρόνια πολλά κορίτσι, στην ίδια γενιά ανήκουμε, από κοντά ακολουθώ, όπου να 'ναι αριβάρουν και τα δικά μου γενέθλια, και ξέρεις κάτι... δεν είναι και (τόσο) κακό να σε πουν χαμένο κορμί!
Τις καλησπέρες μου.
Χρόνια Πολλά λοιπόν Νυχτερινέ Τύπε:)
Όσο για το αν θα με πουν χαμένο κορμί, πλέον, frankly my dear I don't give a damn..
Φιλιά
"γιατι ενω τα θελες ολα, να δεχτεις να εισαι μονο αυτο που πρεπει, ειναι μεγαλο σα μια Αποκαθηλωση.."(του λειβαδιτη) μ αρεσουν οσα γραφεις εχεις βρει ,φαινεται, τη λεπτη ισορροπια σου. χρονια πολλα κι ευτυχισμενα¨) επι της ευκαιριας..
Σ΄ευχαριστώ πολύ. Ωραίος ο στίχος του Λειβαδίτη... Πολύ λεπτή η ισορροπία, μια βρίσκεται μια χάνεται. Έχεις διαβάσει το "Σχοινοβάτη" του Ζενέ;
θα σ' αρέσει νομίζω.
Καλημέρα :)
Post a Comment