Ο ματαιωμένος γάμος

Διαβάζοντας τις μικρές αγγελίες το μάτι μου έπεσε σε μία ασυνήθιστη -όπως νόμισα- προσφορά: «Πωλείται νυφικό, κεντημένο με σβαρόφσκι κτλ». Για δες, σκέφτηκα, πουλάνε ακόμα και τα νυφικά τους, οικονομική κρίση ή διαζύγιο ποιός ξέρει, πάντως κρίση. Παρακάτω είδα άλλες τρεις αγγελίες με παρόμοιο περιεχόμενο «πωλείται νυφικό κεντημένο με την Πούλια και τον Αυγερινό κτλ».
Δηλαδή αυτές οι γυναίκες έκαναν έναν ονειρεμένο -σύμφωνα με τα πρότυπα τους- γάμο και μάλιστα αγόρασαν το νυφικό για να το έχουν να θυμούνται και κατέληξαν να το «κρεμάσουν» σε μια θλιβερή μικρή αγγελία, στην κατηγορία Διάφορα μιας εφημερίδας του Ηρακλείου και είχαν και ανταγωνισμό! Στην ίδια σελίδα είδα και μία καλύτερη: «Πωλείται βέρα καρτιέ κτλ.» Εδώ σαφώς πρόκειται περί χωρισμού, ένα ζευγάρι επένδυσε ελεγκάνς και χρήμα σε μία βέρα που όμως δεν κατάφερε να το δέσει.
Όταν βλέπω φωτογραφίες γάμου νιώθω μια μικρή ανατριχίλα φρίκης (μεγάλη ανατριχίλα νιώθω όταν βλέπω τις δικές μου). Μου φαίνονται όλα τόσο αφύσικα, τόσο ψεύτικα, καρφωμένα χαμόγελα ευτυχίας, τρελαμένα βλέμματα, τρικάταρτες κομμώσεις και γυαλιστερά φουστάνια σε άκυρα χρώματα. Η Νύφη είναι μία φαντασίωση που την έχουν σχεδόν όλα τα κοριτσάκια, ΟΛΕΣ οι μαμάδες και αυτό θα έλεγα ότι είναι κάπως ανησυχητικό. Το γεγονός ότι κολλάνε σε μία εικόνα, αυτός είναι ο χρυσός στόχος, χωρίς να εξετάζουν τι αντιπροσωπεύει και τι έπεται. Θέλω να πω ότι ο γάμος είναι κάτι πολύ σοβαρό για να ιδωθεί μέσα από το τούλι. Κατά την προετοιμασία όλοι ζουν σε μία φρενίτιδα, σα να πρόκειται να ανεβάσουν μία μεγάλη παράσταση. Δουλεύουν πυρετωδώς επί μέρες, μήνες, χρόνια, για λίγες ώρες: για την τελετή και το γλέντι ή δεξίωση (sic). Οι μελλόνυμφοι σπάνια μένουν μόνοι, είναι κατάκοποι, ακολουθούν εντολές, ικανοποιούν παράλογες απαιτήσεις, αγοράζουν άχρηστα πράγματα, υποκύπτουν σε απειλές, χάνουν τον ύπνο τους, δεν προλαβαίνουν καν να σκεφτούν τι πάνε να κάνουν. Παντρεύονται.
Τελειώνει ο μήνας του μέλιτος, τακτοποιούνται τα δώρα, μαραίνονται τα λουλούδια κι έρχεται η φοβερή καθημερινότητα σέρνοντας αποτρόπαια τις παντόφλες της. Το ζευγάρι έχει να παλέψει με αυτό το θηρίο, μένοντας ενωμένο παρά τις διαφορές που εμφανίζονται ασταμάτητα από δω κι από κει, την απομυθοποίηση, τις εξωτερικές αντιξοότητες και τις εσωτερικές συγκρούσεις. Πολεμικό το κλίμα ε; μα, κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Ακόμα δυσκολότερη είναι η κοινή ζωή.
Ο άλλος δεν είναι αυτός που νόμιζες κι εδώ που τα λέμε, ούτε καν εσύ ο ίδιος δεν είσαι αυτός που νόμιζες, θα είναι ο άλλος; Του επιρρίπτεις ευθύνες. Για ό,τι δεν είναι στη ζωή σου όπως θα ήθελες, φταίει αυτός. Βλέπεις τα ελαττώματά του διογκωμένα και στη συνέχεια παραμορφωμένα. Αποφεύγεις να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Όχι δεν φταις εσύ, σίγουρα όχι, εσύ είσαι θύμα, ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου, είναι λίγος. Δεν θα χαραμίσεις τη ζωή σου άλλο μαζί του, θα χωρίσεις όπως τόσα και τόσα μοντέρνα ζευγάρια. Κοιτάς τις φωτογραφίες του γάμου σας, δεν αναγνωρίζεις το ευτυχισμένο ζεύγος, πίστευες ότι θα ήσασταν «για πάντα» έτσι. Σου φαίνονται γελοίες.
Ή κάπως έτσι…
Κι εσύ μικρή πριγκίπισσα που ονειρεύεσαι νυφικά κι εσύ μικρέ πρίγκιπα που ενδεχομένως ούτε ν’ ακούσεις δεν θέλεις για γάμο, ξέρεις, πρέπει να παντρευτείς. Να κάνεις οικογένεια, αλλιώς η κοινωνία θα σε στριμώξει πολύ άσχημα. Είτε στηρίξεις την απόφασή σου σ’ ένα παραμύθι είτε στη στωική αποδοχή, έχε τα μάτια σου ανοιχτά και το σπαθί σου ακονισμένο, γίνε καλός πολεμιστής και Άνοιξε στην Αγάπη.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα πόλης "Monitor"