Τα διαμάντια της ελληνικής μουσικής σκηνής

Τελευταία μ' αρέσει πάρα πολύ αυτό το τραγούδι


ακούγοντας και ξανακούγοντάς το, συνειδητοποιώ ότι έχουμε μια πολύ δυνατή μουσική σκηνή,
η Μόνικα είναι πρόσφατο παράδειγμα


για να μην αναφέρω την κραταιά δύναμη του Αγγελάκα


τον υπέροχο Παύλο Παυλίδη


τον πολύπλευρο Θανάση Παπακωνσταντίνου


τον αγαπημένο Κωνσταντίνο Βήτα


και ο Φοίβος Δεληβοριάς δεν είναι κακός


τα Μωρά στη Φωτιά τα θυμάστε;


-θα θυμηθώ κι άλλους να προσθέσω-

αλλά αφού έχουμε τόσους πολλούς, πολύ καλούς
γιατί στέλνουμε κάθε χρόνο στη γιουροβίζιον αυτές τις παπαριές και γινόμαστε (για άλλη μια φορά) ρεζίλι;

UPDATE: Και ένα συγκρότημα-αποκάλυψη:οι Transistor!


Τα Κίτρινα Ποδήλατα (επίκαιρο, δώσε και χώσε!)


Οι Ρόδες


Οι Μπλε


Οι Ψόφιοι Κοριοί


Η Sunny Μπαλτζή


Τα Διάφανα Κρίνα


Η Λευκή Συμφωνία κάποτε


Η Γενιά του Χάους


Ο Τζίμης Πανούσης,φυσικά


Η σειρά των ονομάτων είναι τυχαία, η επιλογές υποκειμενικές, η καλλιτεχνική τους αξία διαφοροποιείται από το καλό στο καλύτερο. Φυσικά το θέμα δεν είναι γιουροβίζιον, είχα ανάγκη να πιστέψω σε κάτι ελληνικό και μου απέδειξα ότι η ελληνική σκηνή ΤΑ ΣΠΑΕΙ.

UPDATE 2: Παρά λίγο να ξεχάσω τη Λένα Πλάτωνος!


Επίσης, οι Matisse


Οι Raining Pleasure!


Οι Berlin Brides


Οι Mary and the Boy


*much respect*