Απάθεια

Παρακολουθούσα χθες  στον "Εξάντα" το "οικονομικό θαύμα" της Γουατεμάλας. Μιας χώρας υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ, όπου οι αριθμοί ευημερούν και τα παιδιά υποσιτίζονται. Ο παιδίατρος έλεγε πως ο χρόνιος υποσιτισμός οδηγεί σε νοητική υστέρηση και αυτό είναι μάλλον το ζητούμενο από την Κυβέρνηση, χαμηλόνοες υπήκοοι που δεν αντιδρούν. 
Όσο ανακατευόταν το στομάχι μου, τόσο περισσότερο μπουκωνόμουν με αποξηραμένα φρούτα. 
Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Όταν ξύπνησα ένιωσα ανακούφιση που είχε τελειώσει το ντοκιμαντέρ. Βγήκα να καπνίσω ένα τσιγάρο να πάει κάτω το άσθμα, σκέφτηκα τον Μάριο Μονιτσέλι το δημιουργό της αξεπέραστης κωμωδίας "Οι εντιμότατοι φίλοι μου" που πήδησε από τον 5ο όροφο του νοσοκομείου. 95 χρονών, έφυγε πετώντας για την πλάκα του. Μετά θυμήθηκα τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης που σημειώθηκαν τελευταία και την ψυχολόγο που έλεγε ότι η οικονομική κρίση οδηγεί σε οξύθυμη συμπεριφορά ή σε απάθεια. Είχα πολλά νεύρα τελευταία είναι η αλήθεια, αλλά τώρα καλώς ή κακώς ηρέμησα κι έτσι απαθής, έπεσα για ύπνο.