27.5.12

Οδός Παντός




"...Κι η βασκανία,
από την απαρχή των φυτών
και των ζώων και των πουλιών,
Υδωρ και Φως, γη κι ουρανός,


ασκείται πάνω σου πριν κινηθείς,
και όλες σου οι πράξεις κι οι λέξεις,
κάθε αλήθεια, κάθε ψέμα,
πεθαίνουν στην αδογμάτιστη αγάπη".

                                                         
"... Κάθε πρωί δημιουργώ, 
Θεός της κλίνης, το καλό και το κακό,

μετά από ένα νίψιμο περίπατο,
την ακατάσχετη ανάσα θανατικής καταπληξίας 
μαμούθ και θάνατο
τη γη όλων.

Εδώ που τα πουλιά ταξιδεύουν σαν φύλλα κι οι βάρκες σαν πάπιες
άκουσα, τούτο το πρωινό, ξυπνώντας,
αλλιώτικη από τους θορύβους της πόλης
μια φωνή στον ορθωμένο αέρα,
διόλου προφητική απότοκο δική μου,
να διαλαλεί τη συντριβή της παράκτιας πόλης μου.
Χρόνος ανύπαρκτος, είπαν τα ρολόγια, Θεός ανύπαρκτος, σήμαναν οι καμπάνες,
τράβηξα τα λευκά σεντόνια πάνω από τα νησιά
και τα νομίσματα πάνω στα βλέφαρά μου κροτάλισαν σαν όστρακα".



Λέξεις: "Η όψη της αλήθειας" και "Σαν ξύπνησα", Dylan Thomas. μτφρ. Ν. Μπουραντάνη Εικόνες: Κοιλάδα των Πεταλούδων.

1 comment:

Anonymous said...

έξοχη στιγμή!!
μερσί για τη μοιρασιά...