Mπρίκι στο πυρωμένο μάτι
Μετρημένο το νερό
Μια κουταλιά ζάχαρη για σένα, μια κουταλιά καφέ για μένα
Τ' ανακατεύω γρήγορα διασαλεύοντας την τάξη
Άγγελοι δραπετεύουν μέσα απ' τον ατμό
που γαργαλάει όλα τα ξυπνήματα
Να γλιτώσουν θέλουν απ΄αυτό
που σαν αναστάσιμο θυμίαμα ξεχύνεται, βουλιάζει την κουζίνα
Και το μίγμα φουσκώνει πιο σκούρο από το πριν
Από το μετά
Από το ποτέ για μας
No comments:
Post a Comment