Ζούμε ανάμεσά μας

Τί κούραση κι αυτή ώρες ώρες 

να προσποιούμαι ότι δεν είμαι νεκρή

ν' ανασαίνω με μάτια ανοιχτά

να κάνω πως ακούω και συμμετέχω

πως μιλάω και βγαίνει φωνή

να πονάει ο λαιμός

από το λυγμό που πνίγεται.

Ανυπόταχτο το σώμα

 δεν υπακούει εύκολα σε εντολές

σήκω-κάτσε-πλύσου-ντύσου-χαμογέλα-γίνε καλή

μίλα.

Αν γινόταν, θα μιλούσα μόνο με κραυγές 

μέχρι να ξυπνήσουν όλοι οι νεκροί

με άσαρκα πλατιά χαμόγελα 
να δείξουν τα δόντια στους εκδορείς τους.