21.9.12

Αντιγόνη



ΠΑΡΑΜΑΝΑ: Πού ήσουνα;
ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Περίπατο παραμάνα. Κι ήταν όμορφα, γκρίζα όλα. Τώρα δεν ξέρεις, είναι κιόλας κίτρινα ρόδινα πράσινα σαν καρτ ποστάλ. Πρέπει να ξυπνάς νωρίτερα παραμάνα, αν θες να γνωρίσεις τον κόσμο χωρίς τις μπογιές του. [...] Τον ξάφνιασα. Ο κήπος κοιμόταν ακόμα. Τον τσάκωσα παραμάνα, τον είδα χωρίς να με πάρει είδηση. Όμορφος που 'ναι ο κήπος όταν δε νοιάζεται ακόμα για τους ανθρώπους. 
[...] Οι κάμποι ήταν μουσκεμένοι και περίμεναν, όλα περίμεναν. Έκανα τρομερό θόρυβο στο δρόμο ολομόναχη και στενοχωριόμουνα γιατί ήξερα καλά, πως δεν περίμεναν εμένα [...] Αλήθεια, ήτανε νύχτα ακόμα και δεν βρισκότανε κανένας άλλος στην εξοχή. Νομίζεις παραμάνα, πως αν ξυπνούσα έτσι νωρίς, θα μ'  άρεσαν τόσο πολύ όλα τα πρωινά ώστε θα ΄βγαινα πάντα πρώτη απ'  όλους τους ανθρώπους; [...] Ήτανε νύχτα ακόμα, ήταν υπέροχο, ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στη μέρα σήμερα.

Αντιγόνη, Ζαν Ανουΐγ 

No comments: