2.1.13

Εδώ



 Όλο αναβάλλουμε τη συζήτηση για το πώς θα ήταν καλύτερη η ζωή μας
 Όλο αναβάλλουμε τη ζωή μας
 Κάθε μέρα μαζεύω μικροσκοπικά πτώματα κάτω από τον καναπέ και το χαλί
 Κάθε μέρα βλέπω μαζί με το νερό στο νεροχύτη να χάνεται και μια επιθυμία
 Δεν πετάξαμε μαζί ψηλά δεν φύγαμε μαζί μακριά
 Δεν μιλήσαμε σε όλες τις γλώσσες
 Πέρασαν οι στιγμές από πάνω μας ανέγγιχτες χωρίς να μας ματώσουν
 Πέρασαν οι ώρες και δεν συναντηθήκαμε
 Φτάσαμε εδώ, ο καθένας μόνος του μακριά από τη μοναξιά του άλλου
 Φτάσαμε εδώ
 Κουρασμένοι αγκαλιαστήκαμε ο καθένας με τον εαυτό του
 Κουρασμένοι αγκαλιάσαμε τα φαντάσματά μας
 Σβήσαμε το φως και οι σκιές δραπέτευσαν

2 comments:

Περσεφόνη said...

Το τιμημα της ενηλικιωσης ειναι η μοναξια; :)

Sisyfina said...

Δεν ξέρω, είμαι μικρή ακόμα...