Ήταν σαν κρυμμένος θησαυρός που περίμενε να τον ανακαλύψουν. Δεν του αντιγύριζε είδωλο ο καθρέφτης. Έπνιγε όλα τα χρώματα στο μαύρο. Γινόταν νύχτα, δρόμος σκοτεινός, τον διέσχιζαν ανήσυχα. Αρνιόταν ό,τι ήταν, ό,τι είχε. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε. Τραβούσε την προσοχή σ' ένα κενό δύσκολο να το αντικαταστήσουν. Μοίραζε απλόχερα τα μυστικά. Αποζητούσε τη μοναξιά και την αποστρεφόταν. Άνθιζε τα βράδια σιωπηλά. Κι ένα πρωί, τον έκαψε το φως.
No comments:
Post a Comment