Ξανά Αθώοι

Κάθε καλοκαίρι ανοίγει μια χαραμάδα στο φως της παιδικής ηλικίας

Συνωμοσία ενάντια στο χρόνο που κυλάει σαν πέτρα πάνω σου

Μια ζαβολιά

 στ’ αριθμημένα βότσαλα της ζωής σου

Μια βόλτα στο προαύλιο, χορός με μιαν αχτίδα

Μια μαγική γουλιά

ν΄ αναμετρηθείς με την ώρα των θαυμάτων

Γυμνοί και ελεύθεροι καιγόμαστε

ιδρώνουνε τα σωθικά

κίτρινο κροκί ζεστό το μεσημέρι

λιωμένο σε λεκέδες στάζει

υγρό πυρ

            Είναι το δέρμα απέραντη ερημιά αχαρτογράφητη

κι ανάβουν αντικατοπτρισμοί από την άμμο στο σεντόνι

Τ' απογεύματα πλεούμενο

 και μετά πάλι κάρβουνο

στης νύχτας το μαγκάλι

κείμενο γραμμένο για το Μπαχάρ* 5