Βίος αβίωτος

Στις 6.45. Δεν είχε αρχίσει ακόμα η μικρότερη μέρα του χρόνου. Θα είχε προσπαθήσει ίσως να κοιμηθεί αλλά δεν μπόρεσε. Ίσως και να περιπλανιόταν όλη νύχτα. Μόνος, 28 χρονών σε μια ξένη αφιλόξενη χώρα.
Άλλοι θα πήγαιναν αγουροξυπνημένοι στις κακοπληρωμένες δουλειές τους. Άλλοι θα γύριζαν από κάποια κραιπάλη. Όλοι με κόκκινα μάτια. Ήταν η ώρα που το κρύο σε ξυρίζει σαν λεπίδα. Λίγο πριν βγει ο ήλιος, λίγο πριν χαράξει η μικρότερη μέρα του κόσμου. Κάποιοι θα ήταν ακόμα στα κρεβάτια τους και άλλοι θα ξαπρυπνούσαν μπορστά σε οθόνες ή παράθυρα ή σε ζεστά κορμιά αγαπημένα. Εκείνος ήταν μόνος, γεννήθηκε το 1985 στον Ιράν, σε κάποιους θα έδωσε χαρά, αλλά το 2013 έχασε κάθε ελπίδα. Αποφάσισε να καεί σαν άστρο στη γωνία Αχαρνών και Αγ. Μελετίου.