4.12.12

Το κρυμμένο




άλλες φορές βλέπω όνειρα τόσο αληθινά 
ξυπνάω πνιγμένη στα συναισθήματα και τις αμφιβολίες
σε ποια πραγματικότητα βρίσκομαι
πού αρχίζει και πού τελειώνει το φανταστικό
σηκώνομαι από το κρεβάτι πατάω κάτω τα πόδια και βουλιάζουν στο πάτωμα
σέρνω την αοριστία μου μέχρι την κουζίνα 
για να δω ότι βγήκε πάλι ο ίδιος ήλιος
καμία πρωτοτυπία 
χρειάζομαι λίγο χρόνο για να ξεκαθαρίσω τις καρτ ποστάλ 
από το ταξίδι του ύπνου
να κλείσω τα μάτια σε δύο οθόνες 
στο εσωτερικό των βλεφάρων προβάλλονται σκηνές
κομμένες από μια άλλη ζωή 
από τη ζωή μια άλλης ή από τη δική μου στις οθόνες μιας άλλης
οικείες όσο και μακρινές
φοβερές
με την ίδια μετέωρη κατάληξη
μια γειτονιά που συνδέεται με εξωτερικές σκάλες
ένα χαλασμένο ασανσέρ 
στάσιμο νερό με βρύα
ψηλά ερείπια
ένα σπίτι με πολλά δωμάτια σε εκκρεμότητα
ταράτσες υπόγεια και απώλεια προσανατολισμού
μετά από λίγα λεπτά εξαφανίζονται οι εικόνες 
το όνειρο 
οι αμφιβολίες
σα να μην υπήρξα

2 comments:

nikos__alfa said...

Χανόμαστε στις ρωγμές του χρόνου.
Μα θα ξαναβρεθούμε!

υγ
Για κάνε μας καμιά ανταπόκριση για την κατάληψη του Δημαρχείου.
Ποιοι, πως, πότε, γιατί ;)

Sisyfina said...

Νίκο δεν ξέρω κάτι περισσότερο από σένα αν γκουγκλάρεις σχετικά και δεν μ' έχει βγάλει ακόμα ο δρόμος μέχρι εκεί (βαριέμαι λίγο).

υγ
χρόνια πολλά :)