Αλφ λίλα ου λιλά

Κάθε απόγευμα που πίνω τον καφέ μου στο μπαλκόνι, φέρνει ο αέρας τραγούδια από μια μακρινή γειτονιά, λαϊκά ίσως μιας άλλης γλώσσας, δεν μπορώ να διακρίνω.  Έρχεται στ'  αυτιά μου η μουσική σαν κύμα, σαν αναστεναγμός. Μου θυμίζει τις συνοικίες της Αλεξάνδρειας, που κάθε σπίτι, κάθε μαγαζί, είχε από έναν καημό να τραγουδήσει και να τον στείλει πίσω στη θάλασσα.
Θέλω να περάσω ένα απόγευμα από κει ακολουθώντας τη μουσική, να σταθώ έξω από το παράθυρο, για ν' ακούσω τον καημό αυτού του ανθρώπου που γλίτωσε από την τηλεόραση.

http://www.youtube.com/watch?v=Y1Pr0KPeQio